ചോദ്യം 1: പഞ്ചവർണ്ണക്കിളിക്ക് കവി നൽകുന്ന വിശിഷ്ടഭോജ്യങ്ങൾ എന്തെല്ലാം? അവയുടെ സവിശേഷതയെന്ത്? കണ്ടെത്തി അവതരിപ്പിക്കുക.
കവി പഞ്ചവർണ്ണക്കിളിക്ക് നൽകുന്ന വിശിഷ്ട ഭോജ്യങ്ങൾ ഇവയാണ്:
പഞ്ചതാരപ്പൊടി കൂട്ടിക്കുഴച്ച പാൽ: ഇത് കുറുക്കി, കൊഴുപ്പിച്ച്, പഞ്ചസാരപ്പൊടി ചേർത്ത് കുഴമ്പുരൂപത്തിലാക്കിയതാണ്.
കദളിപ്പഴങ്ങൾ: തേൻ ചേർത്ത് തിരുമ്മിയുടച്ച്, അതിൽ ശർക്കരയും വെല്ലവും പൊടിച്ച് ചേർത്തതാണ് ഈ കദളിപ്പഴങ്ങൾ.
നീലക്കരിമ്പിൻ ചാറ്: ദാഹം ശമിപ്പിക്കാൻ നൽകുന്നതാണ്.
ഇളനീര്: കരിമ്പിൻ ചാറിനോടൊപ്പം ദാഹം മാറ്റാൻ നൽകുന്ന പാനീയം.
പാലും മധുവും: ഇവയും ദാഹം ശമിപ്പിക്കാൻ ധാരാളം കുടിക്കാനായി നൽകുന്നു.
ഈ ഭോജ്യങ്ങളുടെയെല്ലാം സവിശേഷത, അവയെല്ലാം കിളിയുടെ ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ച് അതിവിശിഷ്ടമായി, ഏറെ ശ്രദ്ധയോടെയും സ്നേഹത്തോടെയും തയ്യാറാക്കിയതാണ് എന്നതാണ്. ഓരോന്നിനും കവി പ്രത്യേകമായൊരുക്കങ്ങൾ നടത്തിയിട്ടുണ്ട് – പാൽ കുറുക്കി, കദളിപ്പഴം തിരുമ്മിയുടച്ച് തേനും ശർക്കരയും ചേർത്ത്, ആവശ്യത്തിന് ധാരാളം പാനീയങ്ങളും ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഇത് കവിക്ക് കിളിയോടുള്ള വാത്സല്യത്തെയും അതിഥി സത്കാരത്തിലെ ഔദാര്യത്തെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
ചോദ്യം 2: "കർണ്ണസുഖം ഞാൻ പറകയില്ലാരോടും". കർണ്ണന്റെ ഈ നിലപാട് വർത്തമാനകാലസമൂഹത്തിൽ എത്രമാത്രം പ്രസക്തമാണ്? വിശകലനം ചെയ്ത് കുറിപ്പ് തയ്യാറാക്കുക.
"കർണ്ണസുഖം ഞാൻ പറകയില്ലാരോടും" എന്ന കർണ്ണന്റെ നിലപാട്, തനിക്ക് അഭിമാനം നൽകുന്ന കാര്യങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരെ അറിയിച്ച് സ്വയം പ്രശംസിക്കില്ല എന്ന അർത്ഥത്തിലാണ് ഇവിടെ വരുന്നത്. ദ്രോണർ എന്ന വലിയ ആചാര്യൻ ഇരിക്കുമ്പോൾ താൻ സേനാധിപനാകുന്നത് ശരിയല്ലെന്നും, താൻ എപ്പോഴും കൂടെയുണ്ടായിരിക്കുമെന്നും കർണ്ണൻ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഈ നിലപാട് വർത്തമാനകാല സമൂഹത്തിൽ പല രീതിയിലും പ്രസക്തമാണ്.
ആധുനിക ലോകത്ത്, വ്യക്തിഗത നേട്ടങ്ങളും കഴിവുകളും പ്രദർശിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രവണത വർദ്ധിച്ചുവരികയാണ്. സമൂഹമാധ്യമങ്ങളിലൂടെയും മറ്റും സ്വയം പ്രമോട്ട് ചെയ്യപ്പെടുന്നത് സാധാരണമായിരിക്കുന്നു. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, തന്റെ കഴിവുകളോ നേട്ടങ്ങളോ സ്വയം പെരുമ്പറയുന്നതിൽ വിമുഖത കാണിക്കുന്ന കർണ്ണന്റെ ഈ നിലപാട് വ്യത്യസ്തമായി തോന്നാം.
കർണ്ണന്റെ ഈ വാക്കുകൾ വിനയത്തെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. യഥാർത്ഥ കഴിവുള്ളവർക്ക് പലപ്പോഴും സ്വയം പുകഴ്ത്തേണ്ടതില്ല. അവരുടെ പ്രവർത്തികൾ തന്നെ അവരെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കും.
തനിക്ക് കഴിവുണ്ടെന്ന് കർണ്ണന് ഉറപ്പുള്ളതുകൊണ്ടാണ് അത് മറ്റുള്ളവരോട് പ്രകടിപ്പിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ലെന്ന് അയാൾ കരുതുന്നത്. ഈ ആത്മവിശ്വാസം ആരോഗ്യകരമായ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ ലക്ഷണം കൂടിയാണ്.
അസൂയയും വിദ്വേഷവും ഒഴിവാക്കുക എന്ന കർണ്ണന്റെ നിലപാട് ഏറെ മാതൃകാപരമാണ്
താൻ മികച്ചതാണെന്ന് മറ്റുള്ളവരോട് പറയുമ്പോൾ ചിലപ്പോൾ അത് അസൂയയ്ക്കും വിദ്വേഷത്തിനും കാരണമാകാം. ഇത് ഒഴിവാക്കാൻ കർണ്ണന്റെ ഈ നിലപാട് സഹായകമാണ്.
വാക്കുകളേക്കാൾ പ്രവൃത്തിക്കാണ് പ്രാധാന്യം നൽകേണ്ടതെന്ന സന്ദേശവും ഇതിലൂടെ ലഭിക്കുന്നു. ഒരാൾ എന്ത് ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ് അയാൾ എന്തു പറയുന്നു എന്നതിനേക്കാൾ പ്രധാനം.
എങ്കിലും, ഇന്നത്തെ മത്സരബുദ്ധിയുള്ള ലോകത്ത്, ഒരാളുടെ കഴിവുകൾ പുറത്തുപറയാതിരുന്നാൽ ചിലപ്പോൾ അവസരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടേക്കാം. അതുകൊണ്ട്, കർണ്ണന്റെ ഈ നിലപാട് പൂർണ്ണമായി പ്രായോഗികമല്ലായിരിക്കാം. എന്നാൽ, അമിതമായ ആത്മപ്രശംസ ഒഴിവാക്കി, വിനയത്തോടും ആത്മവിശ്വാസത്തോടും കൂടി മുന്നോട്ട് പോകാൻ ഈ നിലപാട് ഒരു പ്രചോദനമാണ്.
ചോദ്യം 3: "പഞ്ചവർണ്ണക്കിളിപ്പെൺകിടാവേ! തെളി ഞ്ഞെഞ്ചെവി രണ്ടും കുളുർക്കപ്പറക നീ." “കർണ്ണനും മന്ദസ്മി‌ിതംചെയ്തു ചൊല്ലിനാൻ കർണ്ണസുഖം ഞാൻ പറകയില്ലാരോടും." ചെവി രണ്ടും കുളൂർക്കപ്പറക, കർണ്ണസുഖം എന്നീ പ്രയോഗങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചല്ലോ. കർണ്ണസുഖത്തെ വ്യത്യസ്തമായി ആവിഷ്‌കരിച്ചിട്ടുള്ള സന്ദർഭങ്ങളാണ് ഇത്. രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങളിലും ആശയത്തെ വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നതെന്തെല്ലാം? സ്വാഭിപ്രായം സമർഥിക്കുക.
"ചെവി രണ്ടും കുളുർക്കപ്പറക" എന്നും "കർണ്ണസുഖം ഞാൻ പറകയില്ലാരോടും" എന്നുമുള്ള പ്രയോഗങ്ങൾ ഒരേ വിഷയത്തെ (കേൾവിക്ക് ഇമ്പമുള്ളത്) സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവയുടെ ആശയപരമായ ആവിഷ്കാരം വ്യത്യസ്ത സന്ദർഭങ്ങളിൽ വ്യത്യസ്ത അർത്ഥങ്ങളിലാണ് വരുന്നത്.
"ചെവി രണ്ടും കുളുർക്കപ്പറക":
ഈ പ്രയോഗം വരുന്നത് പഞ്ചവർണ്ണക്കിളിയോടാണ്. ഇവിടെ "ചെവി രണ്ടും കുളുർക്കുക" എന്നത് കേൾക്കാൻ അതീവ സുഖമുള്ള, ആനന്ദകരമായ, മനസ്സിന് സന്തോഷം നൽകുന്ന കാര്യങ്ങൾ പറയുക എന്ന അർത്ഥത്തിലാണ്. കിളി പറയുന്ന കഥകൾ കവിയുടെ മനസ്സിനും കാതിനും കുളിർമയും ആശ്വാസവും നൽകുന്ന ഒന്നായിരിക്കണം എന്ന് കവി ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഇത് ശ്രോതാവിന് ലഭിക്കുന്ന കേൾവിസുഖത്തെയാണ് എടുത്തു കാണിക്കുന്നത്. ഇവിടെ കിളി പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഒരുതരം വിശ്രമവും സന്തോഷവും നൽകുന്നതാണ്.
"കർണ്ണസുഖം ഞാൻ പറകയില്ലാരോടും":
ഈ പ്രയോഗം കർണ്ണന്റെ വാക്കുകളിലാണ് വരുന്നത്. ഇവിടെ "കർണ്ണസുഖം" എന്നത് തന്റെ സ്വന്തം നേട്ടങ്ങളെയും കഴിവുകളെയും കുറിച്ചുള്ള പ്രശംസയാണ്. അതായത്, കേൾക്കുന്നവർക്ക് ആനന്ദം നൽകുന്ന (പ്രത്യേകിച്ച് താൻ ഏറ്റവും മികച്ച യോദ്ധാവാണെന്ന് പറയുന്നതിലൂടെ) കാര്യങ്ങൾ താൻ സ്വയം പറഞ്ഞ് ആസ്വദിക്കില്ല എന്ന അർത്ഥത്തിലാണ്. തനിക്ക് അഭിമാനം നൽകുന്നതോ തന്നെ പുകഴ്ത്തുന്നതോ ആയ കാര്യങ്ങൾ കർണ്ണൻ മറ്റൊരാളോട് പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. ഇത് തന്റെ വിനയത്തെയും ആത്മവിശ്വാസത്തെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഈ സന്ദർഭത്തിൽ, കർണ്ണൻ സ്വന്തം പ്രാധാന്യം എടുത്തുപറയാൻ വിമുഖത കാണിക്കുന്നു, അഥവാ മറ്റുള്ളവരെ തനിക്ക് താഴെയായി കാണുന്നു എന്ന് വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ താൻ പറയില്ലെന്ന് ഉറപ്പുനൽകുന്നു.
ആശയപരമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ:
ആദ്യത്തേത് (ചെവി കുളുർക്കപ്പറക) ശ്രോതാവിന് ലഭിക്കുന്ന ആനന്ദത്തെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. രണ്ടാമത്തേത് (കർണ്ണസുഖം ഞാൻ പറകയില്ലാരോടും) ഒരു വ്യക്തി തന്റെ നേട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ച് സ്വയം പറഞ്ഞ് ആത്മപ്രശംസ നടത്തുന്നതിലെ വിമുഖതയാണ്.
ആദ്യത്തേതിൽ കിളിയിൽ നിന്ന് കവിയിലേക്കുള്ള ആനന്ദകരമായ ആശയവിനിമയമാണ്. രണ്ടാമത്തേതിൽ കർണ്ണൻ തന്നിൽ നിന്ന് മറ്റൊരാളിലേക്കുള്ള സ്വയം പ്രശംസ ഒഴിവാക്കുകയാണ്.
ആദ്യത്തേത് ഒരുതരം വാത്സല്യവും സന്തോഷവും ആഗ്രഹിക്കുന്ന മനോഭാവമാണ്. രണ്ടാമത്തേത് വിനയവും ആത്മാഭിമാനവും കലർന്ന ഒരു മനോഭാവമാണ്.
ചുരുക്കത്തിൽ, "ചെവി രണ്ടും കുളുർക്കപ്പറക" എന്നത് കേൾക്കുന്നയാളുടെ സംതൃപ്തിയെയും ആനന്ദത്തെയും സൂചിപ്പിക്കുമ്പോൾ, "കർണ്ണസുഖം ഞാൻ പറകയില്ലാരോടും" എന്നത് പറയുന്നയാളുടെ ആത്മപ്രശംസ ഒഴിവാക്കാനുള്ള തീരുമാനത്തെയും വിനയത്തെയും ദ്യോതിപ്പിക്കുന്നു. ഒരേ പദം (കർണ്ണസുഖം/ചെവിക്ക് സുഖം) വ്യത്യസ്ത സന്ദർഭങ്ങളിൽ വ്യത്യസ്തങ്ങളായ അർത്ഥതലങ്ങളിലാണ് ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്.
ചോദ്യം 4: ആദരാലെങ്കിലും കോരിവിളമ്പിയാൽ സ്വാദില്ലയെന്നു വരുമിനി നിർണ്ണയം - കല്യാണസൗഗന്ധികം (കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാർ) “ചൊല്ലുന്നതുണ്ടു കനക്കെച്ചുരുക്കി ഞാൻ - എഴുത്തച്ഛൻ മുകളിൽ നൽകിയ കവിവചനങ്ങൾ ഭാഷയുടെ ഏതെല്ലാം സവിശേഷതകളാണ് വ്യക്തമാക്കുന്നത്? കാവ്യഭാഗങ്ങൾ വിശദമാക്കി കുറിപ്പ് തയ്യാറാക്കുക.
ഈ രണ്ട് കവിവചനങ്ങളും ഭാഷയുടെ വ്യത്യസ്തങ്ങളായ സവിശേഷതകളെയും കവികളുടെ രചനാശൈലിയെയും വ്യക്തമാക്കുന്നു.
1. "ആദരാലെങ്കിലും കോരിവിളമ്പിയാൽ സ്വാദില്ലയെന്നു വരുമിനി നിർണ്ണയം" - കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാർ (കല്യാണസൗഗന്ധികം)
ഈ വരികൾ കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാരുടെ തുള്ളൽ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പ്രധാന സവിശേഷതയായ ജനകീയതയും നർമ്മബോധവും ഹാസ്യവും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ, എത്ര ആദരവോടെ വിളമ്പിയാലും ഒരുപാട് അധികമായാൽ അതിന് സ്വാദുണ്ടായിരിക്കില്ല എന്നൊരു സാധാരണ സത്യം അദ്ദേഹം പറയുന്നു. ഇത് ഭക്ഷണത്തിന്റെ കാര്യത്തിലാണെങ്കിലും, ഏത് കാര്യത്തിലും അളവ് പ്രധാനമാണെന്നും അമിതത്വം ദോഷകരമാണെന്നും ഉള്ള ഒരു സാമാന്യ തത്വമാണ് ഇവിടെ വ്യക്തമാക്കുന്നത്.
ഭാഷയുടെ സവിശേഷതകൾ:
സാധാരണക്കാരനും എളുപ്പത്തിൽ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന ലളിതമായ ഭാഷയാണ് നമ്പ്യാർ ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്.
ദൈനംദിന ജീവിതത്തിലെ അനുഭവങ്ങളെയും പ്രയോഗങ്ങളെയും കാവ്യഭാഷയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാനുള്ള നമ്പ്യാരുടെ കഴിവ് ഇതിൽ പ്രകടമാണ് (ജനകീയ ശൈലി)
ഹാസ്യം കലർന്ന വിമർശനം/ഉപദേശം: നേരിട്ടുള്ള വിമർശനമോ ഉപദേശമോ അല്ലാതെ, നർമ്മത്തിലൂടെ ഒരു സന്ദേശം നൽകുന്ന ശൈലി.
ആശയത്തിന്റെ വ്യക്തത: അമിതത്വം എന്തിനും ദോഷമാണെന്ന ആശയം വളരെ വ്യക്തമായി അവതരിപ്പിക്കുന്നു.
"ചൊല്ലുന്നതുണ്ടു കനക്കെച്ചുരുക്കി ഞാൻ" - എഴുത്തച്ഛൻ
ഈ വരി എഴുത്തച്ഛന്റെ കിളിപ്പാട്ട് ശൈലിയുടെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാവ്യരചനാ തത്വങ്ങളുടെയും ഒരു നേർച്ചിത്രമാണ്. വലിയൊരു ഇതിഹാസകാവ്യത്തെ (മഹാഭാരതം) കിളിപ്പാട്ട് രൂപത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കുമ്പോൾ, അദ്ദേഹം കഥയെ കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി, പ്രധാന ഭാഗങ്ങൾക്ക് ഊന്നൽ നൽകി അവതരിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംക്ഷിപ്തവും കാര്യക്ഷമവുമായ രചനാശൈലിയെയും വിഷയത്തെ സംഗ്രഹിക്കാനുള്ള കഴിവിനെയും വ്യക്തമാക്കുന്നു.
ഭാഷയുടെ സവിശേഷതകൾ:
ഒരു വലിയ കഥാഭാഗത്തെ ചുരുക്കി അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള കവിയുടെ കഴിവ്. ഇത് വായനക്കാരന് കഥയുടെ കാതൽ നഷ്ടപ്പെടാതെ മനസ്സിലാക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു. (സംക്ഷിപ്തതയുടെ സൗന്ദര്യം )
കാര്യങ്ങളെ വ്യക്തവും എന്നാൽ അനാവശ്യ വ്യാഖ്യാനങ്ങളില്ലാതെയും അവതരിപ്പിക്കുന്ന രീതി.
ചുരുക്കത്തിൽ, നമ്പ്യാരുടെ വരികൾ ഭാഷയുടെ ജനകീയത, ലാളിത്യം, ഹാസ്യം, ഉപദേശം എന്നിവയെ എടുത്തു കാണിക്കുമ്പോൾ, എഴുത്തച്ഛന്റെ വരികൾ ഭാഷയുടെ സംക്ഷിപ്തത, അർത്ഥഗാംഭീര്യം, കാര്യക്ഷമത എന്നിവയെയാണ് പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നത്. രണ്ടു കവികളും തങ്ങളുടെതായ ശൈലിയിൽ ഭാഷയെ ഫലപ്രദമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങളാണ് ഈ വരികൾ.
ചോദ്യം 5: മുകളിൽ നൽകിയ വരികൾക്കും പാഠഭാഗത്തിനും യോജിച്ച താളം കണ്ടെത്തി അവതരിപ്പിക്കുക. കവിതയുടെ ഭാവത്തിനനുസരിച്ച് താളത്തിൽ വ്യത്യാസം വരുത്തേണ്ടതുണ്ടോ? ചർച്ചചെയ്യുക.
നൽകിയിട്ടുള്ള വരികളും പാഠഭാഗങ്ങളും എഴുത്തച്ഛന്റെ കിളിപ്പാട്ട് പ്രസ്ഥാനത്തിൽ നിന്നുള്ളതാണ്. കിളിപ്പാട്ടുകളിൽ പ്രധാനമായും ഉപയോഗിക്കുന്ന വൃത്തങ്ങൾ കാകളി, കേക, കളകാഞ്ചി, അന്നനട തുടങ്ങിയ ദ്രാവിഡ വൃത്തങ്ങളാണ്. ഈ വരികളിൽ, പൊതുവേ ഒരു കേക വൃത്തത്തിന്റെ താളഗതിയാണ് പ്രകടമാകുന്നത്. കേക വൃത്തത്തിന്റെ ലക്ഷണം 10 അക്ഷരം വീതമുള്ള നാലു പാദങ്ങൾ (പദങ്ങൾ) ഉള്ള വരികളും, ഓരോ പാദത്തിലും 4+6 അല്ലെങ്കിൽ 6+4 എന്ന ക്രമത്തിൽ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്നതും, അവസാനത്തെ അക്ഷരം ഗുരുവാകുന്നതുമാണ്.
താളം (കേക):
ഒരു ലളിതമായ ഉദാഹരണം നോക്കാം:
* പഞ്ചവർണ്ണക്കിളിപ്പെൺകിടാവേ! / തെളി-
(4+6)
* ഞ്ഞെഞ്ചെഞ്ചെവി രണ്ടും കുളുർക്കപ്പറക നീ.
(4+6)
ഈ താളത്തിൽ വായിക്കുമ്പോൾ ഒരു ഒഴുക്കും താളബോധവും അനുഭവപ്പെടും.
കവിതയുടെ ഭാവത്തിനനുസരിച്ച് താളത്തിൽ വ്യത്യാസം വരുത്തേണ്ടതുണ്ടോ?
തീർച്ചയായും, കവിതയുടെ ഭാവത്തിനനുസരിച്ച് താളത്തിൽ വ്യത്യാസം വരുത്തേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
"പഞ്ചവർണ്ണക്കിളിപ്പെൺകിടാവേ! തെളി-..." (പാഠഭാഗം)
ഈ ഭാഗം ഒരു വാത്സല്യത്തോടുകൂടിയുള്ള വിളിയും, സ്നേഹത്തോടെയുള്ള സംഭാഷണവുമാണ്. ഇവിടെ താളം താരതമ്യേന മൃദലവും ശാന്തവും, കേൾക്കാൻ ഇമ്പമുള്ളതുമായിരിക്കണം. കിളിയോട് ഭക്ഷണം കഴിക്കാനും കഥ പറയാനും ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒരു മധുരമായ ഭാവമാണ് ഇവിടെ. അതിനാൽ, താളം വളരെ വേഗത്തിലോ പരുഷമായോ ആകരുത്. ഒരു താരാട്ടുപാട്ടിന്റെയോ ശാന്തമായ കഥപറച്ചിലിന്റെയോ താളം ഇവിടെ യോജിക്കും.
"കർണ്ണനാമംഗനരാധിപനെന്നുടെ-..." (സ്ത്രീപർവം)
ഈ ഭാഗം ഭീഷ്മരുടെ ശരശയനത്തിനു ശേഷം കർണ്ണന്റെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചുള്ള വിലപനമാണ്. യുദ്ധത്തിന്റെ ഭീകരതയും, മരണത്തിന്റെ ദൈന്യതയും, പ്രിയപ്പെട്ടവന്റെ നഷ്ടവും ഇവിടെ വേദനയോടെയാണ് അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. അതിനാൽ, താളം ദുഃഖഭാവം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതും അല്പം മന്ദഗതിയിലുള്ളതുമായിരിക്കണം. വിലാപത്തെയും ദൈന്യതയെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു താളക്രമം ഇവിടെ അഭികാമ്യമാണ്.
"സംഭ്രമത്തോടൊരു ബാണം പ്രയോഗിച്ചാ..." (ദ്രോണപർവം)
ഈ ഭാഗം യുദ്ധവർണ്ണനയാണ്. അർജ്ജുനൻ ഭഗദത്തനെ വധിക്കുന്നതിന്റെ വേഗതയും ശക്തിയും രൗദ്രതയും ഇവിടെ പ്രകടമാണ്. അതിനാൽ, താളം തീർച്ചയായും വേഗത്തിലായിരിക്കണം. യുദ്ധത്തിന്റെ തീവ്രതയും ആക്രമണോത്സുകതയും പ്രതിഫലിക്കുന്ന ദ്രുതഗതിയിലുള്ള താളമാണ് ഇവിടെ ഉചിതം. വാക്കുകളുടെ ആഘാതം വർദ്ധിപ്പിക്കാനും കാഴ്ചയുടെ തീവ്രത കൂട്ടാനും ഈ താളമാറ്റം സഹായിക്കും.
കവിതയുടെ ഭാവത്തിനനുസരിച്ച് താളത്തിൽ വ്യത്യാസം വരുത്തുന്നത് കേൾവിക്കാരനിൽ/വായനക്കാരനിൽ കവിതയുടെ യഥാർത്ഥ അനുഭവം എത്തിക്കാൻ അത്യാവശ്യമാണ്. വൃത്തങ്ങൾ കവിതയ്ക്ക് ഒരു പൊതുവായ ചട്ടക്കൂട് നൽകുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ഓരോ സന്ദർഭത്തിലെയും ഭാവം, രസം, വികാരങ്ങൾ എന്നിവക്ക് അനുസരിച്ച് ചൊല്ലുന്നതിലും അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലും താളപരമായ സൂക്ഷ്മ വ്യതിയാനങ്ങൾ വരുത്തേണ്ടതുണ്ട്. ഇത് കവിതയെ ജീവസ്സുറ്റതാക്കുകയും അതിന്റെ ആസ്വാദനക്ഷമത വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും
.
എഴുത്തച്ഛൻകൃതികളിലെ വർണ്ണനയുടെ സവിശേഷതകൾ: ഉപന്യാസം
മലയാളഭാഷയുടെ പിതാവ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന തുഞ്ചത്ത് രാമാനുജൻ എഴുത്തച്ഛൻ, തന്റെ കിളിപ്പാട്ട് പ്രസ്ഥാനത്തിലൂടെ മലയാള കവിതയ്ക്ക് പുതിയൊരു ദിശാബോധം നൽകിയ മഹാനാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികളായ അധ്യാത്മരാമായണം കിളിപ്പാട്ട്, മഹാഭാരതം കിളിപ്പാട്ട് എന്നിവ കേവലം ഇതിഹാസങ്ങളുടെ പുനരാഖ്യാനം മാത്രമല്ല, ഭാഷാപരമായും സാഹിത്യപരമായും ഉജ്ജ്വലമായ സംഭാവനകളാണ്. എഴുത്തച്ഛന്റെ കാവ്യങ്ങളെ ശ്രദ്ധേയമാക്കുന്ന പ്രധാന ഘടകങ്ങളിലൊന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സവിശേഷമായ വർണ്ണനാപാടവമാണ്. പ്രയോഗഭംഗി, ശബ്ദഭംഗി, വാങ്മയചിത്രങ്ങൾ എന്നിവയിലൂടെ എഴുത്തച്ഛൻ തന്റെ വർണ്ണനകളെ ഉജ്ജ്വലവും ആസ്വാദ്യവുമാക്കുന്നു.
എഴുത്തച്ഛന്റെ കവിതകളിലെ ഓരോ പ്രയോഗവും അർത്ഥസമ്പുഷ്ടവും സന്ദർഭോചിതവുമാണ്. വാക്കുകളെ ലളിതമായും എന്നാൽ ഗഹനമായും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവ് അതിശയകരമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, "പഞ്ചവർണ്ണക്കിളിപ്പെൺകിടാവേ! തെളിഞ്ഞെഞ്ചെവി രണ്ടും കുളുർക്കപ്പറക നീ" എന്ന പ്രയോഗത്തിൽ, കിളിയോടുള്ള വാത്സല്യവും, കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന കഥയുടെ മാധുര്യവും "ചെവി രണ്ടും കുളുർക്കുക" എന്ന പ്രയോഗത്തിലൂടെ എത്ര മനോഹരമായി ആവിഷ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു! ഇത് കേൾക്കുന്നവരിൽ ഒരു കുളിർമ്മയും സന്തോഷവും ഉളവാക്കുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അതുപോലെ, "കർണ്ണസുഖം ഞാൻ പറകയില്ലാരോടും" എന്ന കർണ്ണന്റെ വാക്യം, സ്വന്തം മഹത്വം സ്വയം പറഞ്ഞ് ആത്മപ്രശംസ നടത്താൻ താൻ തയ്യാറല്ല എന്ന അവന്റെ ആത്മാഭിമാനത്തെയും വിനയത്തെയും ഒറ്റ വാക്യത്തിൽ ഒതുക്കുന്നു. ഇത്തരം പ്രയോഗങ്ങൾ കവിതയുടെ ആശയത്തെ കൂടുതൽ തീവ്രമാക്കുന്നു.
എഴുത്തച്ഛന്റെ കവിതകളുടെ പ്രധാന ആകർഷണങ്ങളിലൊന്നാണ് ശബ്ദഭംഗി. വാക്കുകളുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെയും താളപരമായ ക്രമീകരണങ്ങളിലൂടെയും അദ്ദേഹം ശ്രാവ്യസുന്ദരമായ ഒരു അനുഭവം നൽകുന്നു. "സംഭ്രമത്തോടൊരു ബാണം പ്രയോഗിച്ചാ നമ്പർകോൻതന്നുടെ നന്ദനനർജുനൻ വാരണവീരൻ തലയറ്റു വില്ലറ്റു വീരൻ ഭഗദത്തൻ തൻ്റെ തലയറ്റു" എന്ന വരികളിൽ, 'റ്റു' എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ ആവർത്തനം യുദ്ധത്തിലെ അന്ത്യത്തെയും വേഗതയെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ബാണത്തിന്റെ വേഗതയും ഭഗദത്തന്റെ മരണവും ഈ ശബ്ദക്രമീകരണത്തിലൂടെ വളരെ വ്യക്തമാക്കുന്നു. കൂടാതെ, അനുപ്രാസവും യമകവും പോലുള്ള ശബ്ദാലങ്കാരങ്ങൾ കവിതയ്ക്ക് കൂടുതൽ ചന്തം നൽകുന്നു. കേക, കാകളി തുടങ്ങിയ ദ്രാവിഡ വൃത്തങ്ങളുടെ മനോഹാരിത എഴുത്തച്ഛൻ തന്റെ കവിതകളിൽ പൂർണ്ണമായി പ്രയോജനപ്പെടുത്തി. ഇത് കവിതയെ വായിക്കാൻ എളുപ്പമാക്കുകയും ഒരു സംഗീതാത്മകത നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു.
എഴുത്തച്ഛൻ ഒരു ചിത്രകാരനെപ്പോലെ വാങ്മയചിത്രങ്ങളിലൂടെ(Visual Imagery)മനോഹരമായ കാഴ്ചകൾ വരച്ചു കാണിക്കാൻ അതിവിദഗ്ദ്ധനായിരുന്നു. "കർണ്ണനാമംഗനരാധിപനെന്നുടെ-യുണ്ണികൾ ക്കേറ്റം പ്രധാനനായുള്ളവൻ കുണ്ഡലമറ്റതാ വേറേ കിടക്കുന്നു, ഗണ്ഡസ്ഥലമതാ പിന്നെയും മിന്നുന്നു. വില്ലാളികളിൽ മുമ്പുള്ളവൻതന്നുടെ വില്ലതാ വേറേ കിടക്കുന്നിതീശ്വര കണ്ടാൽ മനോഹരനാമവൻതന്നുടൽ കണ്ടാലുമൻപോടു നായും നരികളും ചെന്നു കടിച്ചു വലിക്കുന്നതിങ്ങനെ വന്നതിനെന്തൊരു കാരണം ദൈവമേ!" എന്ന വർണ്ണനയിൽ, യുദ്ധക്കളത്തിൽ വീണു കിടക്കുന്ന കർണ്ണന്റെ ഭീകരമായ അവസ്ഥയെ കവി അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ നമ്മുടെ കൺമുൻപിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. അറ്റുപോയ കുണ്ഡലങ്ങൾ, തിളങ്ങുന്ന ഗണ്ഡസ്ഥലം, ദൂരെ കിടക്കുന്ന വില്ല്, നായ്ക്കളും നരികളും കടിച്ചു വലിക്കുന്ന ശരീരം - ഈ ദൃശ്യങ്ങൾ വായനക്കാരന്റെ മനസ്സിൽ ഭീകരവും വേദനാജനകവുമായ ഒരു ചിത്രം വരച്ചു കാട്ടുന്നു. ഈ വാങ്മയചിത്രങ്ങൾ കവിതയുടെ ഭാവതീവ്രത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.
എഴുത്തച്ഛന്റെ കാവ്യങ്ങളിലെ വർണ്ണനകൾ കേവലം വാക്കുകളുടെ കൂട്ടിച്ചേർക്കൽ എന്നതിലുപരി, ഭാവം, താളം, ശബ്ദം, കാഴ്ച എന്നിവയെല്ലാം ഒന്നായിച്ചേരുന്ന ഒരു സമഗ്രാനുഭവമാണ്. പ്രയോഗഭംഗിയിലൂടെ ആശയത്തെ ആഴത്തിലാക്കിയും, ശബ്ദഭംഗിയിലൂടെ ശ്രാവ്യസുഖം നൽകിയും, വാങ്മയചിത്രങ്ങളിലൂടെ ദൃശ്യാനുഭവം സൃഷ്ടിച്ചും അദ്ദേഹം മലയാള കവിതയെ ഒരു പുതിയ തലത്തിലേക്ക് ഉയർത്തി. എഴുത്തച്ഛന്റെ വർണ്ണനകൾ ഇന്നും മലയാളഭാഷാ പഠനത്തിനും ആസ്വാദനത്തിനും ഒരു മുതൽക്കൂട്ടായി നിലകൊള്ളുന്നു.