സുജാതാദേവിയുടെ 'നടക്കുന്തോറും തെളിയും വഴികൾ' എന്ന പുസ്തകത്തിലെ ഈ കത്ത്, ഒരു യാത്രയുടെ കേവലമായ വിവരണത്തിനപ്പുറം ആഴമേറിയ ജീവിതാനുഭവങ്ങളുടെയും ആത്മീയമായ ഉൾക്കാഴ്ചകളുടെയും നേർച്ചിത്രമാണ്. ഹിമാലയൻ യാത്രയെ ഒരു "ഹിമാലയൻ യാത്രാ"യായി വിശേഷിപ്പിക്കുമ്പോൾ, അത് ശാരീരികമായ ഒരു യാത്ര മാത്രമല്ല, ആന്തരികമായ ഒരു പരിവർത്തനത്തെക്കൂടി സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
രണ്ടുമാസത്തെ ഈ യാത്ര, 12 വർഷത്തെ സാധാരണ ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്നതിനേക്കാൾ വലിയ പാഠങ്ങൾ നൽകി എന്ന് പറയുമ്പോൾ, യാത്രകൾ വ്യക്തികളിൽ വരുത്തുന്ന വ്യാപ്തിയും സ്വാധീനവും ഊന്നിപ്പറയുകയാണ്. ഇക്കോളജിയെയും സോഷ്യോളജിയെയും കടത്തിവെട്ടുന്ന "പരുക്കൻ ജീവിതപാഠങ്ങൾ" എന്ന് പറയുന്നത്, പുസ്തകങ്ങളിൽ നിന്നും അക്കാദമിക പഠനങ്ങളിൽ നിന്നും ലഭിക്കാത്ത, നേരിട്ടുള്ള അനുഭവങ്ങളിലൂടെയുള്ള വളർച്ചയെയാണ് എടുത്തു കാണിക്കുന്നത്.
വഴിവക്കിലെ പെട്ടിക്കടയിലെ ഭക്ഷണം, ചായക്കടയിലെ അന്തിയുറക്കം, അപരിചിതരുമായുള്ള യാത്രകൾ, റിസർവേഷനില്ലാത്ത ട്രെയിനിലെ ഉറക്കം, രോഗങ്ങളെ ചെറുക്കാനുള്ള കഴിവ്, സ്വന്തം ഭാരം ചുമക്കാനുള്ള കരുത്ത്, വിവിധ സ്വഭാവക്കാരുമായി ഇടപെഴകാനുള്ള കഴിവ്, ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കാനും സ്വയം സൂക്ഷിക്കാനുമുള്ള പാഠങ്ങൾ - ഇവയെല്ലാം ഒരു വ്യക്തിയെ എങ്ങനെ സ്വതന്ത്രനും ശക്തനുമാക്കുന്നു എന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഈ അനുഭവങ്ങൾ അവളെ "മറ്റൊരാളാകാൻ" സഹായിച്ചു എന്ന പ്രസ്താവന യാത്രയിലൂടെയുള്ള ആഴത്തിലുള്ള ആത്മബോധത്തെയും വ്യക്തിത്വ വികാസത്തെയും കുറിക്കുന്നു.
കാടിന്റെയും മലയുടെയും പുഴയുടെയും താളം ഒരു "സുഖകരമായ അനുഭൂതി"യാണെന്നും, ആ ഐന്ദ്രിയാനുഭൂതികൾ കവിതയായി മാറിയെങ്കിൽ ധന്യയാകുമായിരുന്നു എന്നും പറയുന്നത് പ്രകൃതിയുമായുള്ള ആഴത്തിലുള്ള ബന്ധത്തെയും ആത്മീയമായ അനുഭൂതിയെയും എടുത്തു കാണിക്കുന്നു.
അപരിചിതരായ മനുഷ്യരുമായുള്ള ഇടപെഴകലുകൾ, അവരുടെ ജീവിതാനുഭവങ്ങൾ സ്വന്തമായി മാറിയതുപോലെ തോന്നിച്ചത്, യാത്രക്കാരിയുടെ മാനസിക വിശാലതയെയും സഹാനുഭൂതിയെയും വരച്ചുകാട്ടുന്നു. അവരുടെ കണ്ണീരും നോവും ചിരിയും കലർന്ന കഥകൾ അവളെ 'സാഡർ ആന്റ് വൈസർ' ആക്കുമോ എന്ന ചോദ്യം, അനുഭവങ്ങളിലൂടെ നേടുന്ന പക്വതയെയും വിവേകത്തെയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ഹിമാലയം നൽകിയത് "നിധികുംഭങ്ങളാണെന്ന്" പറയുന്നത്, യാത്രയുടെ ഫലമായി ലഭിച്ച അമൂല്യമായ ഉൾക്കാഴ്ചകളെയും അറിവിനെയുമാണ്.
ഈ യാത്ര ഒരു "തുടക്കം മാത്രമാണെന്നും", അറിവിന്റെയും അനുഭൂതിയുടെയും ഈ നീരൊഴുക്ക് കെട്ടിനിർത്താനുള്ളതല്ലെന്നും ഉള്ള തിരിച്ചറിവ്, തുടർന്നും പുതിയ അനുഭവങ്ങളിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യാനുള്ള ആഗ്രഹത്തെയും ജിജ്ഞാസയെയും വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. "അപ്രമേയതയുടെ കാരുണ്യം ഗംഗാപ്രവാഹമായലിഞ്ഞെത്തി അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ" എന്ന പ്രാർത്ഥന, ഈ യാത്രയുടെ ആത്മീയമായ തലത്തെയും, വരും കാലങ്ങളിലും ഈ യാത്രയുടെ പ്രവാഹം തുടരണമെന്നുള്ള അഭിലാഷത്തെയും അടിവരയിടുന്നു.
ചുരുക്കത്തിൽ, സുജാതാദേവിയുടെ ഈ കത്ത് കേവലം ഒരു യാത്രാവിവരണം എന്നതിലുപരി, ജീവിതത്തെയും മനുഷ്യരെയും പ്രകൃതിയെയും കുറിച്ചുള്ള ആഴത്തിലുള്ള ചിന്തകളും തിരിച്ചറിവുകളും പങ്കുവെക്കുന്ന ഒരു ആത്മഗതമാണ്. ഇത് ഓരോ വായനക്കാരനെയും സ്വന്തം ജീവിതയാത്രകളെയും അതിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന പാഠങ്ങളെയും കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.