വേര്‍പിരിയുവാന്‍ മാത്രം ഒന്നിച്ചു കൂടി നാം
വേദനകള്‍ പങ്കുവക്കുന്നു
കരളിലെഴും ഈണങ്ങള്‍ ചുണ്ട് നുണയുന്നു
കവിതയുടെ ലഹരി നുകരുന്നു
കൊച്ചു സുഖദുഃഖ മഞ്ചാടി മണികള്‍ ചേര്‍ത്ത് വച്ചു പല്ലാങ്ങുഴി കളിക്കുന്നു
വിരിയുന്നു പൊഴിയുന്നു യാമങ്ങള്‍ നമ്മളും
പിരിയുന്നു യാത്ര തുടരുന്നു
മായുന്ന സന്ധ്യകള്‍ മടങ്ങി വരുമോ
പാടി മറയുന്ന പക്ഷികള്‍ മടങ്ങിവരുമോ
എങ്കിലും സന്ധ്യയുടെ കയ്യിലെ സ്വര്‍ണവും
പൈങ്കിളി കൊക്കില്‍ കിനിഞ്ഞ തേന്‍ തുള്ളിയും
പൂക്കള്‍ നെടുവീര്‍പ്പിടും ഗന്ധങ്ങളും
മൌനപാത്രങ്ങളില്‍ കാത്തുവച്ച മാധുര്യവും
മാറാപ്പിലുണ്ടെന്റെ മാറാപ്പിലുണ്ടതും
പേറി ഞാന്‍ യാത്ര തുടരുന്നു
മുറ തെറ്റി എത്തുന്നു ശിശിരം
വിറ കൊള്‍വു തരു നഗ്ന ശിഖരം
ഒരു നെരിപ്പോടിന്റെ ചുടുകല്ലുകള്‍ക്കിടയില്‍
എരിയുന്ന കനലുകള്‍ കെടുന്നു
വഴിവക്കില്‍ നിന്നേറ്റി വന്ന വിറകിന്‍ കൊള്ളി
മുഴുവനും എരിഞ്ഞു തീരുന്നു
ഒടുവിലെന്‍ ഭാന്ടത്തില്‍ ഭദ്രമായ്‌ സൂക്ഷിച്ച
ചുടുച്ചന്ദനതുണ്ട് വിറകും
അന്ത്യമായ് കണ്ചിമ്മും അഗ്നിക്ക് നല്‍കി ഞാന്‍
ഒന്നതിന്‍ ചൂടേറ്റു വാങ്ങി
പാടുന്നു നീണ്ടൊരീ യാത്രയില്‍ തളരുമെന്‍
പാധേയമാകുമൊരു ഗാനം
ഒരു കപട ഭിക്ഷുവായ് ഒടുവിലെന്‍ ജീവനെയും
ഒരുനാള്‍ കവര്‍ന്നു പറന്നു പോകാന്‍
നിഴലായി നിദ്രയായ് പിന്തുടര്‍ന്നെത്തുന്ന
മരണമേ നീ മാറി നില്‍ക്കൂ
അതിനുമുന്‍പ്‌ അതിനുമുന്‍പ്‌
ഒന്ന് ഞാന്‍ പാടട്ടെ അതിലെന്റെ ജീവനുരുകട്ടെ
അതിലെന്റെ മണ്ണ് കുതിരട്ടെ
പിളര്‍ക്കട്ടെ
അതിനടിയില്‍ ഞാന്‍ വീണുറങ്ങട്ടെ
